Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πόλη του Νομού Αιτωλοακαρνανίας και την οικονομική της πρωτεύουσα. Μπορεί με βάση την τελευταία απογραφή (2001) ο πληθυσμός της να ανέρχεται επίσημα σε 55.000, όμως λόγω του ιδιαίτερου πληθυσμιακού μωσαϊκού της οι κάτοικοι του Αγρινίου ίσως και να ξεπερνούν τις 100.000.
Για το όνομα της πόλης υπάρχουν διάφορες εκδοχές: ότι προέρχεται από τον ήρωα οικιστή Άγριο, γιο του Βασιλιά της Πλευρώνας Πορθάονα, τον προστάτη θεό των Αιτωλών Άγριο Απόλλωνα, το αιτωλικό φύλο των Αγριάνων ή τέλος από τα Αγριώνια, αρχαϊκές τελετές προς τιμή του Αγριώνιου Διονύσου ή Διονύσου Κισσού.
Τρία χιλιόμετρα δυτικά της σημερινής πόλης, αριστερά της παλαιάς Εθν. Οδού κοντά στα Διαμαντέϊκα, συναντούμε τα ίχνη της πόλης του Αγρινίου των κλασικών χρόνων. Από τα τείχη της, που όπως φαίνεται δεν ήταν ισχυρά, σώζεται μόνο η πρώτη σειρά των δόμων και το ίδιο συμβαίνει και με τα άλλα κτίρια.
Το πιο ενδιαφέρον από τα δημόσια κτίρια είναι η στοά, μήκους 72 μέτρων, που έφερε στο φως η μικρή ανασκαφική έρευνα του Ιωάννη Μηλιάδη το 1928. Πρόκειται για εμπορική στοά που είχε έντεκα καταστήματα, πράγμα που αποδεικνύει ότι η πόλη είχε εξελιχθεί σε εμπορικό κέντρο. Ως το τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. ήταν μια ατείχιστη κώμη που ανήκε στο αιτωλικό φύλο των Αγραίων και αποτελούσε το άγρυπνο μάτι των Αιτωλών προς την εχθρική Ακαρνανία. Το τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. πρέπει να τειχίστηκε λόγω της στρατηγικής του σημασίας, στη διάρκεια της δίνης του ανταγωνισμού των Επιγόνων του Μ. Αλεξάνδρου. Το 314 π.Χ., καταλήφθηκε από τους Ακαρνάνες που το εποίκησαν με τους Δηριείς Κάσανδρου ύστερα από υπόδειξη του.
Μετά την αποχώρηση των Μακεδόνων οι Αιτωλοί το ανακατέλαβαν με συνθήκη την οποία παραβίασαν σφάζοντας τους Δηριείς που αποχωρούσαν.
Ύστερα το Αγρίνιο μετασχηματίστηκε σε εμπορικό κέντρο, όπως αποδεικνύει η σωζόμενη Αγορά. Παρήκμασε μάλλον με την ρωμαϊκή κατάκτηση και ερημώθηκε ίσως το 31 π.Χ. με την υποχρεωτική μετοικεσία των κατοίκων στην Νικόπολη. Ο τόπος ακολούθησε τη μοίρα της υπόλοιπης περιοχής στη διάρκεια του Βυζαντίου.
Η περιοχή καταλήφθηκε περίπου το 1450 από τους Τούρκους, οι οποίοι ίδρυσαν στη θέση της σημερινής πόλης το Βραχώρι. Σε αγγλικό χάρτη του 1560 αναφέρεται ως Imbrahoar.
Η πόλη απέκτησε ξανά το αρχαίο της όνομα μετά την απελευθέρωσή της (11 Ιουνίου 1821).
Η συσσώρευση διαφορετικών πληθυσμιακών στοιχείων στο Αγρίνιο μέχρι και σήμερα έχει σχέση με τις κατά καιρούς πολιτικοοικονομικές συνθήκες που επικρατούν. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 δέχτηκε το προσφυγικό στοιχείο που «μπολιάζει» το τοπικό στοιχείο. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου και αργότερα συσσωρεύονται πληθυσμοί από την Ευρυτανία, την Ήπειρο, αλλά και την ευρύτερη ενδοχώρα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και αργότερα στη δεκαετία του ’60 όταν η δημιουργία των υδροηλεκτρικών σταθμών του Αχελώου στα Κρεμαστά και το Καστράκι ωθεί τους κατοίκους αυτών των περιοχών σε υποχρεωτική μετοίκηση.
Η καλλιέργεια του καπνού (γνωστή η ποικιλία Τσεμπέλια Αγρινίου) αποτέλεσε μέχρι πολύ πρόσφατα την κύρια απασχόληση που ανέδειξε την πόλη οικονομικά.
πως θα φτάσετε
# ΟΔΙΚΩΣ (με αυτοκίνητο ή λεωφορείο ΚΤΕΛ)
Από Αθήνα μέσω Ρίου – Αντιρρίου
Από Θεσσαλονίκη μέσω Λαμίας – Άμφισσας – Ναυπάκτου
(ΚΤΕΛ Αθήνα, τηλ.: 2105129293
ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκη, τηλ.: 2310512121
ΚΤΕΛ Πάτρα, τηλ.: 26410421205
ΚΤΕΛ Αγρίνιο, τηλ.:2641022538)
# ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΩΣ
Δυστυχώς το αεροδρόμιο της πόλης παραμένει ανενεργό για χρόνια εξυπηρετώντας τοπικά και άλλα μικροσυμφέροντα. Πλησιέστερο αεροδρόμιο είναι αυτό του Ακτίου προς και από το οποίο εκτελούνται τακτικά δρομολόγια της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ.
