Του Μίμη Ν. Παπαθανάση
Μεγάλη η συγκίνησή μου, με την ευκαιρία που μου δίνεται να αναφερθώ στη γενέτειρά μου και ειδικότερα στη συνοικία «ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ», όπου πρωτοαντίκρισα τον ΑΓΡΙΝΙΩΤΙΚΟ ΗΛΙΟ και να επαναφέρω τις ωραίες αναμνήσεις μου.
1) Η συνοικία «ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ», βρίσκεται ανατολικά της πόλης του Αγρινίου, στην αραιοκατοικημένη και ακραία, μέχρι τα 1948, περιοχή. Αναμνήσεις τις οποίες κρύβω με ευλάβεια μέσα μου, από το 1950, που εγκατέλειψα την πόλη μας κι ήρθα στη Μεγαλόπολη για τύχη. Και δεν παρωθούμαι στο παρόν μικρογράφημά μου, μόνο από την δεδομένη απεριόριστη αγάπη και λατρεία μου στον τόπο που γεννήθηκα, ή γιατί ένοιωσα χαρές, λύπες, συγκινήσεις ή τα σχολικά άγχη πέραν αυτών, θα προσπαθήσω να περιγράψω την, μέχρι το 1950 «ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ» ανταποκρινόμενος στο καθήκον του τοπικού ιστορήματο. Αξίζει, λοιπόν, η τιμή αυτή στη συνοικία «ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ» και τούτο γιατί καμιά άλλη συνοικία, στην πόλη μας, δεν έχει... ευωδιαστή «ονομασία»... χωρίς, βέβαια αυτό να σημαίνει ότι οι λοιπές παλιές συνοικίες της πόλης μας δεν έχουν τις χαρές τους.
2) Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο ΠΟΛΥΟΥΧΟΣ της πόλης μας, Ι. ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Προστάτη των Μεταφορέων, βρίσκεται στη συνοικία μας την ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ όπου -και τούτο πρέπει να αναφερθεί- ιερουργοΰσε ο σεβάσμιος και ευλαβής ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ, ο γνωστός τοις πόσοι «ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» (κατά κόσμον ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΦΑΦΟΥΤΗΣ), γέννημα-θρέμμα ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΩΤΗΣ, που η φήμη της σεμνότητας του και οι αγαθοεργίες του άφησαν εποχή, αλλά, κυρίως, χρωστάμε ευγνωμοσύνη στον Μεγάλο Αυτό Ιεράρχη, για τη ΣΩΤΗΡΙΑ των συμπολιτών-Αγρινιωτών, από βέβαιο αιματοκύλισμα, που θα επέφερε ξενόφερτος διχασμός σε «δεξιο-αριστερούς» και «αριστερο-δεξιούς», με τη διαμεσολάβηση του στις 13/9/1944, μεταξύ των «εμπολέμων» Ταγμάτων Ασφαλείας (με διοικητή τον μαυρόψυχο Γεώργιο Τολιόπουλο) και των στρατευμάτων του ΕΛΑΣ, μεταβαίνοντας, για το σκοπό της συμφιλιώσεως, στην ΝΤΕΜΗ, όπου υπήρχε το Αρχηγείο του ΕΛΑΣ. Και πέτυχε τη συμφιλίωση, αποτραπέντος του βεβαίου αιματοκυλίσματος! Και την επομένη, 14/9/1944, ημέρα του ΣΤΑΎΡΟΥ, ο ΕΛΑΣ εισήλθε ειρηνικά στην πόλη και την κατέλαβε αμαχητί, διορίζοντας υπεύθυνο (Δήμαρχο) τον αείμνηστο ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ.
3) Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ, που πήρε το όνομα από την καλλιέργεια τριαντάφυλλων, με τα ροζ τριαντάφυλλα (=τριάντα φύλλα) που καλλιεργούνταν συστηματικά, μέχρι το 1930 έτος και νίνοναν δένδρα μεγάλα (μέχρι το 1945 ξέμεινε στο περιβόλι μας ένα μεγάλο τριανταφυλλόδενδρο, που ανέβαινα επάνω θυμάμαι), από τα οποία, με σκάλα τα συγκόμιζαν και παρήγαγαν το ροδέλαιο, άρωμα ευοδιαστό, και το γλυκό «τριαντάφυλλο»
4) Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ, δεν είναι υπερβολή να αναφέρω ότι ήταν -και είναι- η μοναδική περιοχή στην Αιτωλοακαρνανία και -γιατί όχι- στη λοιπή χώρα, που παράγει τον ποιοτικώς ανώτερο καπνό που αποκαλούμε «ΠΡΙΜΟ», δηλαδή ΑΛΦΑ ποιότητος. Στην ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ εκκαλιεργείτο το περίφημο «ΤΣΕΜΠΕΛΙ», καπνός με μακρινά φαρδιά φύλλα, που η τιμή του προπολεμικά ανέρχονταν σε 75 δραχμές η οκά, με δεύτερο, τον καπνό του ΖΑΠΑΝΤΙΟΥ, ενώ ο καπνός των λοιπών περιοχών (Τριαντέικα, Άγιος Κωνσταντίνος, Ελαιόφυτον κ.λπ., η τιμή τους δεν υπερέβαινε τις 65 δραχμές κατ' οκάν. Ο Τριανταφυλλιώτικος καπνός ήταν ξερικός και το «χώμα» του (τριανταφυλλιώτικου) εδάφους, περιείχε «κεραμίδι», όπως λέγαμε, δηλαδή το χώμα αυτό ήταν το πλέον κατάλληλο για την καλλιέργεια και παραγωγή αρίστης ποιότητος καπνού με λίγη νικοτίνη, χωρίς άλλες ουσίες, που το καθιστούσε «γλυκόπιοτο» κατά την άποψη των γνωσιγευστών του Καπνεργοστασίου της πόλης. Γι' αυτό και η τιμή ήταν εξαιρετικά μεγάλη και πρώτη. Η άριστη ποιότητα και ποσότητα του τριανταφυλλιώτικου καπνού και των περιοχών του ΑΓΡΙΝΙΟΥ, ανέδειξε τους χονδρεμπόρους Αφούς ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΥ, που η βιομηχανία τους ήταν η ΠΡΩΤΗ σε ποιότητα και ΑΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ, διεθνούς ακτινοβολίας..
5) Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ ανέδειξε, ολόκληρες οικογένειες που με κατανυκτικότητα και ευλάβεια διατηρούν το, από αμνημόνευτων ετών αρξάμενο έθιμο, της κατασκευής και ρίψεως χαλκουνιών κάθε Μ. Παρασκευή, στην Κεντρική Πλατεία (Μπέλλου) όπως τη λέγαμε μέχρι το 1960 έτος κι έξω από τον Ι.Ν. του Αγίου Χριστόφορου (του Νέου) κατά την περιφορά του Επιταφίου, που από τη Μ. Πέμπτη οι κοπέλες της ενορίας, τον στόλιζαν με τα πιο ευωδιαστά άσπρα, κόκκινα και πολύχρωμα γαρύφαλλα.
Αυτές οι οικογένειες που πρωτοστατούσαν στη διατήρηση του εθίμου του χαλκουνιού στην Ενορία μας ήταν: α) Η οικογένεια του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΟΔ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ, θείου μου, αδελφού του πατρός μου, ο οποίος ένα μήνα προ της Μ. Παρασκευής, ένα από τα πολλά δωμάτια του διωρόφου σπιτιού του και την προς το δρόμο μεγάλη αυλή με τις μανταρινιές (2-3 αν θυμάμαι καλά) τις διέθετε στη «βιοτεχνία» κατασκευής και γόμωσης χαλκουνιών με πρωτομάστορα τον πρώτο τεχνίτη και ρίπτη, τον μακαρίτη Μπ. Κώστα Κραβαρίτη (με το παρατσούκλι «ζεματούρας», γιατί κάθε Μ. Παρασκευή τώχε σε κακό του να μην τραυματισθεί και να μην «καεί» από χαλκούνι...). Από τα υπερδιακόσια χαλκούνια που κατασκεύαζε ο θείος μου με τον «Ζεματούσα», κρατούσαν όσα υπολόγιζαν ότι θα ρίξουν αυτοί και τα εξαδέλφια μου Άγγελος και Λευτέρης (Ρακής) επίσης αρειμάνιοι χαλκουνάδες, τα λοιπά τα μοίραζα στους «συναδέλφους» του που εκτός από τη Μ. Παρασκευή ρίχναμε και στην Ανάσταση και κατά το ψήσιμο του οβελία, που κάθε Λαμπρή εμείς μαζί με την οικογένεια του θείου Γιώργου, τα ψήναμε μαζί στην αυλή μας, κάτω από τις σκιερές μεγάλες σκαμνιές μας.
Ήταν η οικογένεια ΝΙΚΟΥ (ΚΟΛΙΟΥ) ΟΔ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ, πατρός μου, που μαζί με τονΧΡΗΣΤΟ και με την... αφεντιά μου, κατασκευάζαμε κι εμείς, επιτυχημένα χαλκούνια που τα ρίχναμε στην περιφορά του Επιταφίου, τη Μεγάλη Παρασκευή, στην Ανάσταση και στο ψήσιμο του αρνιού τη Λαμπρή.
Ήταν οι οικογένειας του ΧΡΗΣΤΟΥ και ΘΟΔΩΡΟΥ ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ (ΓΙΩΤΗ), οι οποίοι με τα παιδιά τους ΣΠΥΡΟ, ΒΑΣΙΛΗ, ΣΩΤΗΡΗ, έκαναν κι αυτοί τα ιδιοσκευάσματα τους. Κι ήταν καλοκατασκευασμένα και «αψιά» τα χαλκούνια του μακαρίτη ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΩΤΗ, που κατοικούσε στο τελευταίο άκρο της πόλης, Τριανταφυλλιώτη, γέννημα-θρέμμα κτηνοτρόφου πολυφαμελίτη. Και ήταν επιτυχημένα, δηλαδή δεν έσκαγαν κατά τη ρίψη. Προσπαθούσε, τα χαλκούνια του να είναι τόσο «αψιά» μέχρι του σημείου να μην σκάνε... Εκεί έγκειται η επιτυχία τους! Τα κάναν αψιά τα χαλκούνια τους, βάζονας στο μείγμα την ανάλογη, προς το πολύ, «αγνή» μέσα. Ήταν τόσο αρειμάνιος χαλκουνάς ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΩΤΗΣ, αφού εμείησε και το γιο του ΣΠΥΡΟ, που από ηλικίας δέκα (10) ετών... άρχισε να ρίχνει κι αυτός (ο ΣΠΥΡΟΣ) χαλκούνια, κάθε Μ. Παρασκευή, στην Πλατεία (Μπέλλου), μαζί με τον πατέρα του, μικρής γομώσεως, βέβαια. Και είναι ο μόνος, πιο μικρός ρίπτης χαλκουνιών ο ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΩΤΗΣ.
Ήταν η οικογένεια του ΠΑΝΝΗ Κ ΤΣΙΡΩΝΗ, με τα παιδιά του, ΚΩΣΤΑ και ΣΤΑΘΗ, ο ΓΙΑΝΝΗΣ, που τέθηκε -και εξακολουθεί ακόμη, μέχρι σήμερα- να είναι στις επάλξεις διατηρήσεως του εθίμου... Ήταν οι αδελφοί ΧΡΗΣΤΟΣ, ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ και ΒΑΓΓΕΛΗΣ Σ. ΜΑΚΡΗΣ. Ήταν οι αδελφοί ΘΥΜΙΟΣ και ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΩ. ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ και κατόπιν οι αδελφοί ΓΙΑΝΝΗΣ και ΛΑΜΠΡΙΝΗ, παιδιά του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ. Εδώ πρέπει να επισημάνω ότι, η ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΧΡ. ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ, άσχετον αν είναι μικρή, άρχισε από το 1990, να ρίχνει χαλκούνια στην Πλατεία, τη Μ. Παρασκευή. Και είναι η ΠΡΩΤΗ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ γυναίκα ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΩΤΙΣΣΑ, που ρίχνει χαλκούνια, σπάζοντας το «κατεστημένο» προνόμιο της ρίψεως χαλκουνιών, μόνο από τους άνδρες, από της εμφανίσεως του πρωτουργικά στην πόλη μας.
Ήταν ο ΧΡΗΣΤΟΣ Π. ΜΑΡΚΟΠΟΛΟΣ, ο ΣΤΑΘΗΣ ΦΑΦΛΙΩΡΑΣ, οι αδελφοί ΒΑΓΓΕΛΗΣ και ΛΕΥΤΕΡΗΣ Κ. ΠΡΟΥΝΤΖΟΥ, ήταν οι αδελφοί ΠΑΝΟΣ και ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΠ. ΣΑΛΑΚΟΥ, ήταν ο ΦΩΤΗΣ Π. ΚΑΜΜΕΝΟΣ, ήταν κι άλλοι πολλοί ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΩΤΕΣ-ΑΠΟΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΤΕΣ, που δεν μου 'ρχονται αυτή τη στιγμή, που μαζί με τους προαναφερόμενους, αποτελούσαμε «Λόχο» πάνω από εκατό (100) άνδρες
6) Στην ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ υπάρχει το Υδραγωγείο, που εδρεύει όλη την πόλη μας, το οποίον, οι παλιοί ΑΓΡΙΝΙΩΤΕΣ, αποκαλούμε «ΔΕΞΑΜΕΝΗ» η οποία είναι εγκατεστημένη στο υψωματάκι δεξιά, ανηφορίζοντας απ' τον «απάνω δρόμο» προς τον ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ (τον παλιό). Από το σημείον εκείνο, η ηλικίας 100 ετών ΔΕΞΑΜΕΝΗ, εξακολουθεί να «βλέπει» περίφανα όλη την πόλη και να φαίνεται απ' όλους μας, παρά την καθ' ύψος ανοικοδόμηση, της πόλης.
7) Εξάλλου, η τιμημένη και δοξασμένη «ΕΥΟΔΙΑΣΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ» ανέδειξε ηρωικούς μαχητές, κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία (1919-1922) δηλαδή ΟΛΟΥΣ τους ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΩΤΕΣ, που έλαβαν μέρος σ' αυτήν. Ενδεικτικώς, αναφέρω όσους μαχητές γνώρισα, συγχωρεμενους τώρα. Έλαβαν μέρος: οι αδελφοί ΓΙΩΡΓΟΣ και ΝΙΚΟΣ (ΚΟΛΙΟΣ) (θείος και πατέρας μου) Οδ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ, οι αδελφοί ΜΗΤΣΟΣ και ΜΚΑΛΗΣ ΣΑΚΟΠΑΝΝΗ, οι εξάδελφοι ΛΑΖΑΡΟΣ και ΦΩΤΗΣ ΜΟΥΜΟΥΓΙΑΝΝΗ, ΑΛΕΚΟΣ ΛΑΖΟΥΡΑΣ, ΣΠΥΡΟΣ ΣΑΛΑΚΟΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΟΥΝΤΖΟΣ, ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ, ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΟΜΠΟΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΣΟΥΛΑΣ, ΠΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗΣ, ΝΙΚΟΣ (ΝΙΚΑΚΗΣ) ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ και 100ντάδα άλλων μαχητών.
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΩΤΕΣ - ΑΓΙΟΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΤΕΣ υπερτριακόσιοι που αναδείχθηκαν ηρωικοί μαχητές στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940-1941 με συμμετοχή μέχρι και σία γεγονότα της Κύπρου στις 20/7/1974, όπου ο Ηρωικός Αεροπόρος ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ, μαζί με άλλους 33 επιβάτες κομάντος, που στάλθηκαν από την πατρίδα, για την υπεράσπιση της Κύπρου, κατά την ύπουλη εισβολή των Τούρκων σ' αυτήν, πιλοτάροντας το αεροπλάνο τύπου ΝΤΑΚΟΤΑ αυτό καταρρίφθηκε, κι ο ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΩΤΗΣ ΗΡΩΑΣ εισήλθε στην ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ.
Και δεν είναι λίγοι αυτοί που άφησαν την ΙΔΙΑ τη ΖΩΗ τους, τα κάτω-άνω άκρα, τους οφθαλμούς τους, και άλλα όργανα του σώματος τους στα πεδία των Μαχών, στους Ιερούς υπέρ Πατρίδος Αγώνες, της Μικρασιατικής Εκστρατείας (1919-1922) στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο (1940-1941), στον Εμφύλιο Πόλεμο (Μάρτιος 1945-Αύγουστος 1949), στα γεγονότα της Κύπρου (20/7/1974). Είναι άπειροι και αμέτρητοι οι Ήρωες αυτοί ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΩΤΕΣ!
8) Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ που ανέδειξε τον πανεθνικής -μέχρι τώρα- ακτινοβολίας, πολιτικό ΘΑΝΑΣΗ Κ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ, καταξιωμένο και επιτυχόντα Βουλευτή, επί σειράν 40 και πλέον ετών, υπουργό διαφόρων Υπουργείων, και πανυπουργόν (τα 1948-1949 έτη, επί Κυβερνήσεως ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΛΔΑΡΗ ανέλαβε επτά ταυτοχρόνως, υπουργεία). Το «τέρας» βοήθειας σε οποιονδήποτε από τους συμπολίτες μας, που του τη ζητούσε ο εξαίρετος και δημοφιλής πολιτικός, που δεν ξεχνούσε τους ψηφοφόρους και το Νομό, μετά από κάθε βουλευτικές εκλογές, κάμνοντας μετεκλογική περιοδεία, επισκεπτόμενος τις ΙΔΙΕΣ πόλεις, χωριά και συνοικίες, που επισκέφθηκε προεκλογικά, για να τους ευχαριστήσει και να τους διαβεβαιώσει ότι είναι «κοντά τους» και στη διάθεση τους... Ο Μεγάλος αυτός Ευεργέτης του Νομού, που γεννήθηκε στη Σπολάιτα, δώδεκα χιλιόμετρα απέχουσα από την πόλη, κρισμένη δίπλα απ' τον Αχελώο Ποταμό, στο αντέρισμα που «βλέπει» προς τα 'κει όπως όλη η οικογένεια ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ υπό την ευρεία έννοια της, που ο αντιπροπάππος μου ΝΙΚΟΛΑΟΣ (ΚΟΛΙΟΣ) Αθ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗΣ, προερχόμενος εκ Καρπενησίου Ευρυτανίας, είναι ο ΠΡΩΤΟΣ κάτοικος του πρωτοϊδρυθέντος -από αυτόν- Οικισμού, τότε Σπολάιτας, το 1833 έτος, ήτοι ένα χρόνο μετά την απελευθέρωση των πρώτων εδαφών της υπόδουλης χώρας μας που έγινε στις 14/9/1832 με τη Συνθήκη του Καλεντέρ Κιόσκ, όπου συγκροτήθηκε η Κοινότητα, στα Μηρώα Αρρένων της οποίας, ο άνω ΑΝΤΙΠΡΟΠΑΠΠΟΣ μου φέρεται εγγεγραμμένος, με αριθμό μητρώου ένα (1). Ως πρώτο κάτοικον της Σπολάιτας, τον προπάππο μου τον αναγνωρίζουν και το ομολογούν και οι Σπολάίτιώτες, που απασχολήθηκαν στην Κοινότητα, ή που γνωρίζουν και είδαν τα Μητρώα Αρρένων της Κοινότητας.
Ο ΘΑΝΑΣΗΣ Κ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗΣ που απλά μόνο γεννήθηκε στη Σπολάιτα, τα μαθητικά και γυμνασιακά του χρόνια τα διήλθε στη συνοικία μας την ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ, στο σπίτι του παππού μου ΟΔΥΣΣΕΩΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ, αδελφού του πατέρα του, σπίτι διώροφο και πολλά δωμάτια και λάντζα πάνω στον πρώτον όροφο και σπούδασε την Νομική Επιστήμη, με δαπάνες του άνω παππού μου, που ήταν ένας εκ των πλουσίων ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΩΤΩΝ που ακούγονταν τότε στην περιοχή. Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗΣ, επειδή έζησε τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια στην ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ από ευγνωμοσύνη προς τον παππού μου ΟΔΥΣΣΕΑ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ, ένοιωθε ως ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΩΤΗΣ πραγματικός, πράγμα το οποίον διεκήρυσσε όταν επισκέπτονταν την πόλη και σύχναζε στου «ΑΡΚΟΎΜΑΝΗ» το καφενείο στην ΑΠΑΝΩ ΠΛΑΤΕΙΑ. 9) Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ «παρέδωσε» στην ελληνική κοινωνία, για το Καλό της, πολλούς αμέτρητους Επιστήμονες, όπως, Γιατρούς, Δικηγόρους, Καθηγητές, Δασκάλους, Πολιτικούς Μηχανικούς, θεολόγους, μεγάλους Ιεράρχες. Ανέδειξε και τον μεγάλο ΙΕΡΑΡΧΗ, τον ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ «ΕΥΡΙΠΟΥ», κατά κόσμον ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΠΑΝΑΠΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟ, γόνο πολυμελούς ευσεβούς οικογένειας, κάτοικο στο στενό δίπλα απ' του ΝΙΚΟΥ ΧΑΡΑΤΣΑΡΗ, με τα τέσσερα παιδιά του, τον ΔΗΜΗΤΡΗ (ΤΑΚΗ) (Γενικό Διευθυντή του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου, τον ΜΙΛΤΙΑΔΗ, παιδίατρο και τις δύο, νομίζω, αδελφές).
Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ ανέδειξε καλούς οικογενειάρχες με προκομένα παιδιά, χρήσιμα στην κοινωνία και ηθικές κοπέλες. Είναι δε χαρακτηηριστική η «γονιμότητα» των ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΩΤΩΝ, αφού η πλειοψηφία των ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΩΤΙΚΩΝ οικογενειών είναι πολυμελείς. Ενδεικτικώς, αναφέρω τις οικογένειες: ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ (10μελής, ΝΙΚΟΥ (ΚΟΛΙΟΥ) ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ (8μελής), ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΒΛΑΜΗ (9μελής), ΓΡΗΓΟΡΗ ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΗ (6μελής), ΚΩΣΤΑ ΣΟΡΟΚΟΥ (8μελής), ΣΩΤΗΡΗ ΜΑΚΡΗ (7μελής), ΚΩΣΤΑ ΤΣΙΡΩΝΗ (δμελής), ΣΠΥΡΟΥ ΣΑΛΑΚΟΥ (6μελής), ΚΩΣΤΑ ΠΡΟΥΝΤΖΟΥ (6μελής), ΣΩΤΗΡΗ ΤΣΟΜΠΟΥ (6μελής), ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ (6μελής) κι άλλες πολλές που δεν μου 'ρχονται τώρα. Και κλείνω με το ακόλουθο έμμετρο:
Όμορφη ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑΜάννα γεννέτειρά μουΚαθώς και των Προγόνων μουφεβγάτων κι' επιζώντωντων φίλων και των συγγενώνκαι των συμπολιτών μου,Με τον Άγιο Χριστόφοροτης Πόλης ΠολυούχοΌσο μακριά κι αν βρίσκομαιμε 'Ηλιο και με μπόρεςτα σούρουπα και βραδυνάμπονώρες, μεσημέριαχαράματα και λυκαυγήπουρνό και κάθε ώρακάθε στιγμή, κάθε λεπτόκαι κάθε μόργιο χρόνουΗμέρες αναπαύσεωςκι όλες τις εβδομάδεςεγώ πιστός σου νοσταλγόςμ' αγάπη και λατρείαθα σ' έχω μέσ' τη θύμησηθα σ' έχω στην καρδιά μου
Σημείωση: Το παραπάνω κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ρίζα τον Ιούνιο του 2004
